Caton

Imię: Caton (przy czym czyta się to Kejton)

Pseudonim: W niewielkim skrócie – Cato

Płeć: Basior

Wiek: Choć wyglądem wydaje się być młodszy, ma już za sobą nieco ponad 4 lata i 0,5 miesiąca.

Charakter: Choć Caton wydaje się być wiecznie niespokojny i łatwy do wytrącenia z równowagi, a przez jego gwałtowną osobowość można go po pierwszym spotkaniu nie polubić, to jednak warto pominąć pierwsze wrażenie, bo nie ono pokazuje prawdziwą osobowość wilka – i ten samiec jest tego doskonałym przykładem.

Pomimo swojej nierzadko wybuchowej natury jest on rozważnym wilkiem – wystarczy spojrzeć w jego oczy, by dostrzec w nich chwilowe błyski mądrości i zrozumienia. Wbrew powszechnym pozorom, zazwyczaj nie myśli pochopnie – umie się zupełnie opanować na chwilę, by dobrze przemyśleć sprawę, a woli on z pełną świadomością swojego wyboru zadecydować, niż działać spontanicznie. Choć czasem zdarza mu się pod wpływem negatywnych emocji zrobić coś... nieprzewidywalnego, a nawet brawurowego czy zwyczajnie nierozsądnego.

Stara się podejmować te decyzje, które uważa za słuszne, a przy nich nierzadko pomagają mu zrozumienie i litość, nawet wobec wroga – a o te cechy trudno u współczesnego wojownika. Jest osobnikiem o silnym poczuciu sprawiedliwości, a przy tym honorowym i całkowicie oddanym swojej watasze wilkiem. Nie wszyscy jednak wiedzą, kto tak naprawdę kryje się pod grubą powłoką wiecznie zdenerwowanego wilka – kogo przecież interesować może wnętrze Catona, które ukazuje kruchego wilka okrytego samotnością, tajemnicami oraz niewidocznym ciężarem, jaki dźwigają jego barki już od dawna bez przerwy, skoro wystarczy, że w ich oczach jest on dumnym, pewnym siebie i wiernym, młodym wojownikiem.

Hierarchia: Omega

Stanowisko: Wojownik, a przy tym mag na pół etatu

Rasa: Wilk Koszmarów. No cóż, czy można po takim wilku jak Cato spodziewać się bycia pełnokrwistym osobnikiem tej okropnej rasy? Z pewnością każdy się o tym dowiadując byłby nieco... zaskoczony.

Moce: Umiejętności magiczne Cato możnaby podzielić właściwie na dwie kategorie – pierwszą, moce uzdrowicielskie, które sam pewnego razu nabył, oraz drugą, wrodzone, niechciane przez niego umiejętności, które porównuje on sam jak i każdy inny bardziej do klątwy, aniżeli daru.

• Potrafi uleczyć drobne, jak i śmiertelne rany, jednak to go zawsze kosztuje wiele czasu oraz jego własnej energii. Każda chwila korzystania z tej mocy odbija się na jego życiu. Caton wie, że używanie tej mocy sprowadzi na niego śmierć w młodym wieku z powodu wyczerpywania energii, jednak to go nie powstrzymuje w pomaganiu innym.

Oprócz tego nieprzyjemnego faktu, dar uleczania ma jeszcze jeden, istotny szkopuł... Caton nie może w ten sposób uleczyć samego siebie.

• Poprzez dotyk ten wilk widzi wszystkie najgorsze i najgłębiej ukryte lęki dotkniętego osobnika, wywołując w takiej ofiarze niekontrolowany strach. Cato przy tym sam niby nie cierpi, bo nie podziela przecież strachu dotkniętego, ale jednak... jednak cierpi, i to mocno. Nienawidzi patrzeć na ten ból, jaki niechcący sprawić może najbliższym, jak i obcym, niewinnym osobom. Ma świadomość tego, iż to on wywołuje ich cierpienie, więc nie ma za złe wilkom tego, że go unikają. Wręcz przeciwnie. Sam trzyma się od wszystkich z dala i nie pozwala się dotykać...

Zainteresowania: Właściwie, to Cato chyba jedynym szczególnym zainteresowaniem są bogowie, o których do tej pory żaden wilk (oprócz pewnego szamana) nigdy nie słyszał. Taki tam, dziwny z niego wyznawca.

Historia: U Catona już w bardzo młodym wieku zaczęła ujawniać się wrodzona wada, jaką jest posiadanie pewnej nieprzyjemnej dla niego, jak i otoczenia, mocy.

Jeden, drugi, trzeci raz zdarzyło się, że ujrzał czyjejś największe lęki i zrozumiał, że powinien trzymać się na dystans od innych. Nie chciał komukolwiek sprawić niepotrzebnego bólu.

Kochał swoją pierwszą watahę całym sercem i wiązał z nią wspaniałe uczucia, jednak wolał dać jej członkom poczucie, że nie mają w swoim towarzystwie tak rzadko spotykanego Wilka Koszmarów, którego moc ciążyła na nich jak klątwa. Po pewnym czasie odszedł i poszedł tam, gdzie znalazł swoje miejsce. Dwa lata spędził w towarzystwie niegdyś samotnego szamana. Dzięki niemu Caton odnalazł dla siebie nowy kierunek, dzięki któremu mógł pomagać wilkom, miast im niepotrzebnie szkodzić... Uzyskał nowy dar, zupełnie przeciwny do tego, który podarowali mu bogowie.

Ach, tak, warto wspomnieć, że te dwa lata też go nieco zmieniły... Dzięki temu staremu, szalonemu szamanowi zaczął zaparcie wierzyć w dziwnych bogów i po dziś dzień jest zawziętym wyznawcą pewnego kultu, co jednak poznać można raczej nie po tym, że wszystkich stara się przerzucić na swoje wierzenia, a po tym, że dość często wzywa bogów. Czasami, gdy jest wyjątkowo wściekły, zdarza mu się nocami robić hałasy po całym lesie... właśnie wzywając tych swoich bogów. Tak, uznać go można z pewnością za nietypową osobę.

Po tym, gdy stary szaman odszedł w zapomnienie, do raju, czy gdziekolwiek, dokąd myślał, że trafi po śmierci, Caton wyruszył w podróż i trafił do zaskakująco bliskiej swojego niedawnego mieszkania watahy, Watahy Krwawego Szafiru. Czasem zdarza mu się potajemnie wracać na dawne włości...

Rodzina: Matka zmarła przy porodzie, taki tam, tyci skutek bycia zapłodnioną przez wilczka z demonicznej rasy.

Ojciec za to jedynie przekazał Catonowi swoje geny Wilka Koszmarów, i tyle go widziano.

O ile matka nie zdążyła pokazać mu swojej miłości, a ojciec wcale nie chciał mu jej okazać, o tyle cała reszta watahy nadrabiała za nich. Uwielbiał swoje pierwsze stado i każdego jej członka, gdzie nikt nie okazywał mu otwarcie nietolerancji dla jego pechowego pochodzenia z rasy demonów. Słyszał opowieści o swojej matce i choć umarła, zdążył ją szczerze pokochać, a ojcu nie miał za złe porzucenia go. Ten samiec był i jest dla Cato nikim, kim miałby się przejmować.

Z czasem do wielkiej rodziny Cato zaliczył również starego szamana mieszkającego na odosobnieniu.

Partnerka: Nie, nie, nie i jeszcze raz: nie. Nawet zakładając, że któraś pokochałaby go pomimo jego rozpoznawalnej wady... Jego obawą stałoby się to, że mogłaby umrzeć przy porodzie, zupełnie tak, jak jego matka.

Potomstwo: Brak

Pieniądze: 150 Lemingów

Ekwipunek: Brak

Właściciel: Asha999999 na hw, stekzlisa@gmail.com

Inne zdjęcia: -

Towarzysz: -